Het boek in één zin: een korte maar verrassend complete introductie voor een vrij specifieke baan in de wetenschapscommunicatie.

Het Handbook for Science PIOs is maar 125 pagina’s, als je de bijlagen niet meetelt. En dat lijkt kort voor een handboek. Toch is het moeilijk aspecten van het werk als PIO of wetenschapsvoorlichter te vinden die niet even genoemd worden.

Een tijdloos begin

De eerste hoofdstukken (Finding, Writing en Pitching stories) zijn het langst en die zijn écht basaal te noemen. Een beginnend voorlichter of student met aspiraties kan hier wel wat uit halen, bijvoorbeeld over de verschuivingen in het medialandschap, redenen die wetenschappers zouden kunnen hebben om de media te willen gebruiken, en welke vragen je jezelf moet stellen over een paper om te zien of het nieuwswaardig is.

Voor de meer gevestigde PIO’s geeft het vooral een gevoel van thuiskomen met tips over het evangelie van doel, doelgroep en boodschap, of het eeuwige overtuigen van onderzoekers dat je hun onderzoek écht wel goed wilt weergeven. Dit deel van het boek – ongeveer de helft – voelt als vrij tijdloos, en kan goed meekomen in 2022.

Maar dan wat gedateerd

Daarna komen meer gevorderde aspecten aan bod, zoals het gebruik van multimedia en social media. Dit is ook het moment waarop het boekje toch wat gedateerd aan begint te voelen. Het is uit 2015, maar dat is inmiddels ook de goede oude naïeve pre-Covid periode, en vooral het segment over social media voelt daardoor wat overrijp aan. Instagram wordt al niet eens genoemd als belangrijke speler, laat staan Snapchat of TikTok. Ook zijn veel namen van websites en bronnen voor beeldmateriaal inmiddels niet meer te gebruiken.

Bij het hoofdstuk over het inzetten van metrics om resultaten te meten verwachtte ik hetzelfde gedateerde gevoel. We zijn tenslotte al een stuk verder, bijvoorbeeld met het Impactlab. Toch was dit korte hoofdstuk alsnog een aardige introductie daarin, vooral voor blogs. Hetzelfde geldt voor het laatste hoofdstuk over crisiscommunicatie; prima om even te lezen, maar zo kort dat je er niet heel veel aan zult hebben als de poep werkelijk tegen de ventilator aan komt.

De tien geboden die Shipman voor zichzelf heeft opgetekend aan het einde zijn voor de hand liggend, maar desalniettemin goed om in het achterhoofd te houden.

Een goed boek in de juiste context

Kortom: het kan zeker geen kwaad dit boekje te hebben liggen of eens door te lezen als je aan de slag gaat als wetenschapsvoorlichter. Maar buiten die functie om, voor freelancers en voor meer gespecialiseerde taken als social media, is de meerwaarde beperkt.